چکیده:
شكرگزاري در برابر بركات و نعمت هاي مستمر و مداوم الهي، ضرورت و حداقل شرط بندگي الهي است. ما انسان ها در برابر بسياري از نعمت هاي الهي ناسپاسيم و حتي به بسياري از اين نعمت هاي الهي توجه نداريم. اگر اندكي تامل كنيم و نيك بنگريم، در برابر نعمت هاي بيكران الهي ناتوان از شكرگزاري هستيم. اشكال ما اين است كه با بهره مندي از هر نعمتي، از ساير نعمت هاي الهي غافل مي شويم. شايسته است با تمرين و آموزش هاي ديني و معنوي درصدد اصلاح اين نقيصه برآييم. از سوي ديگر، اغلب شكرگزاري ما از نعمت هاي مادي الهي است و غالبا از وجود نعمت هاي معنوي غافليم و هرگز توان شكرگزاري در برابر آنها را نداريم. اين نوشتار به تفصيل به اين موضوع مي پردازد.
کليدواژگان:
شكرگزاري، نعمت هاي مادي، نعمت هاي معنوي، ريزش نعمت ها، نعمت هاي الهي
