چکیده:

 رساله حاضر با موضوع بررسی ایجاب و قبول در وصیت از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران، از نوع پژوهش‎های بنیادی می‎باشد که با به‌کارگیری از روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه‎ای سعی در رسیدن به هدف موردنظر را دارد. همه فقها اتفاق‌نظر دارند که وصیت نیازمند به ایجاب از طرف موصی می‎باشد؛ ولی در مورد قبول موصی‎له اختلاف نظر است. با توجه به بررسی‎های حاصله، مشهور فقها عقیده دارند که قبول در تحقق وصیت و تملیک «موصی به» نقش اساسی داشته و بدون قبول موصی‎له، مورد وصیت به تملیک او در نخواهد آمد و قبول کاشف از تحقق ملکیت از زمان مرگ موصی می‎باشد. قانون مدنی در خصوص صیغه وصیت و همچنین انتقال حق قبول وصیت به ورثه موصی‎له ذکری به میان نیاورده است و لذا از موارد سکوت قانون می‎باشد، دادگاه‎ها طبق اصل 167 قانون اساسی، موظفند برای فیصله دادن کار به منابع معتبر فقهی مراجعه نمایند. فقها در کتب فقهی خود این بحث‌ها را مطرح کرده و مشهور فقهای امامیه معتقدند که با مرگ موصی‎له حق قبول و رد وصیت به وارث او منتقل می‌شود.

کلیدواژه‌ها: وصیت،‌ موصی، موصی‌له،‌ ایجاب،‌ قبول.

فصول پایان‌نامه:

 این تحقیق در پنج فصل ارائه شده است:
فصل اول: «کلیات تحقیق»
* مشروعیت وصیت
* تعریف وصیت
* اقسام وصیت
* مجانی بودن وصیت تملیکی
* ماهیت وصیت
* عقد وصیت لازم است یا جایز؟
* ارکان وصیت
فصل دوم: «ایجاب و شرایط آن»
* صیغه ایجاب در وصیت
* وصیت به کتابت و اشاره
* زوال ایجاب
* رجوع از وصیت
فصل سوم: «قبول و شرایط آن»
* نقش قبول در وصیت.
* وضع قانون مدنی درباره قبول وصیت
* تأثیر ایجاب و قبول و فوت در انتقال مالکیت
* قبول موصی‌له غیر محصور
* قبول در وصیت عهدی
فصل چهارم: «زمان قبول و رد وصیت.»
* زمان قبول وصیت
* رد وصیت
* تأثیر قبض در وصیت
* پذیرش و قبول قسمتی از موصی به
* امتناع موصی‌له از قبول و رد وصیت
فصل پنجم:‌ «انتقال حق قبول»
* فوت موصی‌له و انتقال حق قبول و رد به ورثه او
* قبول وصیت براى حمل، صغیر، مجنون
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری.

نوشتن دیدگاه